Henny arriveert!

Just to know. Mama heeft deze blog geschreven :) Het laatste ontbijt bij more than a drop. Het was goed op tijd! Er zijn een paar meiden die erg gastvrij zijn en hard werken en die komen er wel. Toen met de twee DalhaDalhas naar het project. Het was druk onderweg, verschillende busjes zaten vol. Dus we kwamen wat later aan op het project. De kinderen hadden hun ontbijt gehad. Wij verdeelde ons over de lokalen, een lokaal was het vooral zingen met de meneer Ali. En het andere lokaal was het schrijven en rekenen, we hebben onze bedenkingen of de kinderen wel de capaciteiten hebben om te lezen en schrijven en er later in hun leven iets mee kunnen doen. Terwijl ik in het andere klaslokaal was en de vrolijke gezichten van de kinderen zag, vroeg ik me af welke mensen met een verstandelijke beperking nu gelukkiger is in het leven... Deze kinderen blij met niks en een beetje aandacht, of de jongeren waarmee ik werk in Nederland. In Nederland lijken ze weinig tevreden met wat ze allemaal hebben en willen steeds meer. Ze hebben weinig over voor een ander. Terwijl hier kinderen elkaar echt vooruit helpen in het dagelijkse doen. De druk van het normaal willen zijn in Nederland, de jongeren vaak zoveel extra druk geeft, dat ze niet meer kunnen genieten van de kleine dingen en tevreden kunnen zijn in het leven. Opvallend hier is dat de leraren niet weten hoe om te gaan met alle materialen in de kasten. Knutselen wordt nog steeds als verspilling gezien en niet als een tijdverdrijf of leuke bezigheid om creatief bezig te zijn. Toen kwam Henny! Helaas was haar vlucht gecanceld. Daarom was ze wat later in het project. De kinderen waren heel blij om haar te zien! Speciaal werden koekjes en een lolly tevoorschijn getoverd. Uit kasten die wij nog niet kennen.... Wij waren ook heel blij dat ze er was. Ze kent zoveel mensen hier en kan zorgen dat dingen sneller gaan. Daarna werden we door Issa naar ons hostel gebracht. Onze koffers inladen en naar een andere plek, dichter bij het project genaamd Secret Garden. Het paste allemal net. Een stapelbed, drie koffers en toen was het vol. Wel hebben we onze eigen toilet en douche. Als we de douche gebruiken (beeld in camperformaat) dan staat heel de badkamer blank = 0,5m2...nog geen 1 bij 1. Maargoed wel aanwezig. Daarna met Henny op huisbezoek. We zijn bij twee huizen geweest. De eerste had een winkeltje en waren heel erg gastvrij. Helaas kan Francis niet elke dag naar school komen omdat ze heel ver weg wonen en de bodha bodha te duur is. Hij komt nu maar 1x per week. Voor €7,- per week zou hij naar school kunnen komen.... Hij was erg blij dat we er waren. Toen gingen we naar een kind waarvan de vader heel veel doet voor het project. Het kind is sindskort doorgestroomd naar primary school. Zijn vader zegt dat hij het daar goed doet en blij is. Het is in Tanzania natuurlijk erg belangrijk dat je kind naar het normale onderwijs gaat en niet naar een dagopvang. Zelf denken we dat hij het de eerste jaren nog wel vol kan houden. Maar dat hij meer gebaat is bij het aanleren van activiteiten waarmee hij met z'n handen werkt. Myreen: Ondanks dat het kind is overgeplaatst, wil de vader nog steeds betrokken blijven en z'n steentje bijdragen aan het project. Dit typeert hoe het project leeft in de gemeenschap. Daarna nog naar Kilimanjaro lounge, waar Henny den afspraak had met Nuru. Daarmee hebben we nog 2,5 gepraat. Over de zorgverzekeringen, nieuwe activiteiten voor het project, hoe dingen werken in Tanzania, dat hij ons verder wil helpen, ook bij de grote zorgverzekering om korting te krijgen. Met deze zorgverzekeringen zouden ze gebruik kunnen maken van alle ziekenhuizen in de buurt. Nog genoten van een lekkere samosa en toen met de tuktuk naar het Hostel. Alleen wist de bestuurder niet dat we al langer in Tanzania waren en de prijzen wisten. Dus stapten we uit en pakte een andere. Die kon geen Engels, maar met links, rechts, rechtdoor in het swahili kwamen we er wel. Terug in ons hutje, zat er een mega dudu (tor) bij de WC. We hebben hem vakkundig bewusteloos gemept met een Allstars sneaker. Deze morgen bleek dat ie inderdaad nog niet helemaal dood was. En was de sketcher aan de beurt.Deze maakte het karwei af. We moeten er niet aan denken dat zo'n tor in je bed zit. Alsnog lekker geslapen