24 juni
Blijf op de hoogte en volg Myreen en Marjolanda
24 Juni 2015 | Tanzania, Moshi
Ohja, ik ben erachter dat Swahili echt super moeilijk is en ik er maar heel sloom iets van leer. De woorden lijken echt heel erg op elkaar.
Hier een kleine les:
Shikamoo = Ik geef respect (het is als hallo tegen ouderen)
Marahaba = bedankt voor je respect.
Jambo = hallo voor mensen even oud/jonger
Kaka/Rafiki = vriend
Dada= vriendin (die je al kent en ook mensen in winkels enzo)
Pole pole = rustig aan
pole = sorry
Hamna Shida = geen zorgen/geen probleem
Karibu = je bent welkom/welkom
Hapa = hier
Hapana = nee
Ndiyo = ja
Asante = dankjewel
Manka = white girl.
Dus dit zijn de basic woorden die ik nu ken en nog een paar andere, maar ik leer steeds meer ;) Het is wel een taal die makkelijk te spreken is, en dat doen de mensen ook maar al te graag, ze praten heel de dag door.
Het niveau van het Engels hier, is zeker wat minder dan ik dacht, maar ik merk als je gewoon zo slecht mogelijk Engels spreekt als je kan, dan begrijpen ze je het best.
Na het ziekenhuis gingen we naar Tawref om 3 mensen op te halen (ik zit trouwens steeds voor in de auto, want dat willen ze..) Daarna zijn we met z'n allen langs de huisjes gegaan. Dit over wegen die je geen wegen kan noemen aangezien er volgens mij nooit een auto komt en drempels die echt hoger waren dan dat de auto kon handelen, but we did it! Thanks to the best driver I have ever met (sorry Max ;). De kinderen renden steeds achter de auto aan als we weggingen, eerst waren ze verlegen, maar na een tijdje ontdooiden ze en wilde ze de hele tijd spelen. En m'n haar aanraken, want ja, dat is blond en lang en speciaal. Ook m'n horloge was leuk, want ze kunnen dus cijfers in het Engels, maar ze hebben geen idee wat het getal inhoudt. Wanneer ik vroeg; what time is it? wisten ze het niet. Maar het is echt zo mooi om te zien dat ze altijd blij zijn en ze kunnen spelen met elkaar. Dat is mooi om te zien, maar tegelijkertijd erg sneu. Het is gewoon zo anders dan in Nederland, ik vergelijk niks meer met Nederland, want het is gewoon niet te vergelijken.
De mensen zijn zo respectvol naar mij toe, ze pakken steeds een stoel en ik moet daar dan op zitten als enige... Dat voelt zo vreemd. Maar ik doe het, omdat ze het willen. Vandaag hadden we het armste deel. Dit waren geen huizen serieus niet. Dit waren huizen van koeienpoep en zand. Dat breekt serieus je hart. De kinderen hebben geen normale kleren en voor water moeten ze lopen naar geen idee. Ze leven serieus tussen de maïs. Je kan er niet met de auto komen.. Jep, meteen op m'n tweede dag zag ik het met eigen ogen; het ontwikkelingsland Tanzania. Je zou alles willen geven, maar dat kan niet. Ook zag ik op veel plaatsen alleen de moeder, gelukkig op sommige plaatsen wel een vader. Ze leven van niks, maar het probleem is dat ze steeds opnieuw en opnieuw kinderen krijgen, die dus sowieso geen toekomst hebben en dat is erg oneerlijk..
M'n kosten zijn op het moment het hoogst voor de taxi Issa, omdat hij heel de dag meegaat en met z'n auto rijdt door onbegaanbare wegen. De mensen van Tawref kijken meteen naar de planten (wooooww, logica hier in Tanzania, dat zie je niet vaak.. twee dingen tegelijk doen). Sommige mensen geven veel aandacht aan de planten, anderen niet. Helaas spreken de mensen in de huisjes geen Engels en ik geen Swahili dus ik kan helaas vrijwel niks zeggen, en dat terwijl ik heel veel zou willen zeggen. Het pole pole leven went best snel. Ik oordeel ook niet meer eigenlijk (net zoals op een terrasje in Eindhoven), want iedereen ziet er zo anders/raar uit. Het is zeker goed tegen de stress aangezien je niks hóeft te doen. Bij alle huisjes hebben we foto's gemaakt van de kinderen. Ook heb ik wat foto's gemaakt van de huisjes, maar veel mensen schamen zich ervoor, dus willen het liever niet. Toen ik terugkwam van het rondrijden even gedouched en daarna hebben we gegeten en nog wat buiten gezeten en gekletst en toen ben ik lekker gaan slapen. Want je wordt best moe van niks doen ;).
Asante sana (veel dank) voor het lezen!
xx.
-
26 Juni 2015 - 19:47
Tante Angela:
Lieve Myreen, wat een aangrijpend verhaal zeg. Wetend dat Tanzania een ontwikkelingsland is maar als je het dan met eigen ogen ziet, zal dat zeker iets met je doen. Je weet wel hoe tante Angela is hé, die houdt het dan gewoon niet droog. Ook zo mooi geschreven. Als je dan ook leest dat je als een koningin wordt behandeld, die mensen zijn zo blij met je en uit respect. Daar kan menig Nederlander nog veel van leren, toch. Ik denk ook dat het het beste is om niet meer te vergelijken met Nederland. Zoals je al schrijft het is gewoon niet te vergelijken. Ook dit is de keiharde waarheid. Toch gaat het elke dag weer verder en ga jij ook weer gewoon verder maarrrr met een hele andere kijk.
Carpe diem, liefs tante Angela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley