29 juni
Blijf op de hoogte en volg Myreen en Marjolanda
29 Juni 2015 | Tanzania, Moshi
Echt gaaf! Zoals ik al zei is het een rommelige dag. Na het ontbijt kreeg ik niemand te pakken van Lightness (zij is de persoon die het hier allemaal regelt, samen met haar man Mr. Kaale)
Ze reageerde om 9:00 uur dat ze om 10:00 in het ziekenhuis was. Dus ik was nog maar even gaan pinnen en ik probeerde het ziekenhuis zelf te vinden, maar dit mislukte weer eens. Dus toen had ik het nagevraagd en uiteindelijk kwam ik er wel.
Er lopen veel mensen in uniform rond, ik denk dat ze van de politie zijn ofzo, maar ze spreken in ieder geval geen Engels.
Na m'n zoektocht was ik met m'n luiers in mijn rugzak naar het ziekenhuis gegaan om de vrouwen die net bevallen waren luiers te geven.
(Houd in gedachten dat het dan niet is van; oh Myreen we hadden een afspraak he om 10:00 uur laten we nu naar de vrouwen gaan om ze luiers te geven...)
Het gaat meer van; I am looking for Lightness Kaale. Okay, you can come in and ask for her, dus ik ga vragen waar Lightness is (nu noem ik haar Kaale, want niemand weet wie Lightness is)
ze was met een patiënt bezig maar ik mag gewoon binnenlopen. Ja, wacht maar even tot we klaar zijn. Dus ik ga wachten in de hal met heel veel mensen die me aanstaren. Na 15 minuten is ze klaar.
Oke, we gaan naar de kraamafdeling, ik had er een kleine rondleiding gehad. Er is een afdeling voor vrouwen die moeten gaan bevallen, die liggen daar allemaal op bed.
Dan heb je de bevallingsruimte, best wel netjes. Maar het is zo anders dan bij ons. De deuren staan open, er waait ergens een gordijn waarachter een vrouw aan het bevallen is.
Iedereen kan dat horen en er staat een dokter bij. Ik zag een vrouw liggen en ik denk dat ze bevallen was, maar daarna stond ze gewoon op en liep ze naar een ander bed. Ofja liep, het was meer strompelen.
Maar er is hier dus geen verdoving of weet ik veel, ze doen wel keizersnedes. Ondertussen hebben we trouwens ook nog even gewacht op de hoofddokter (die er zeer snel was).
Daarna gingen we naar de kamer waar de vrouwen lagen die net bevallen waren. Er stonden zo'n 20 bedden. Ik gaf ze de luiers en ze waren er heel blij mee :)
Morgen ga ik denk ik terug met nog meer luiers want ik had maar genoeg voor de helft. Dus even uitzoeken waar ik goedkope luiers kan kopen... Volgende doel.
Ook informeerde Henny me vandaag over het Umoja Huis dat ze aan het opknappen zin. Het is dicht bij het Mawensi ziekenhuis.
Ik heb het wel gezien, maar ben er nog niet in geweest. De vorige keer dat er mensen van het project waren hebben ze het dak vernieuwd. Nu zouden we graag het plafond en elektriciteit aanleggen.
Dit ga ik vanavond proberen te regelen bij Lightness en mister Kaale thuis. Ik ben uitgenodigd om daar te komen dineren. Oeeh, spannend :) Ben benieuwd wat ze gaat maken.
Na dit ziekenhuis bezoek ben ik met een taximan suiker gaan kopen. Het zijn 21 gezinnen. Ik wil voor hen allemaal een pakket maken en dit naar huis brengen zodat ze wat te eten hebben.
Sommige gezinnen hebben het beter dan de anderen, dus ik ga dit proberen in kaart te brengen, zodat iedereen een beetje krijgt wat ze nodig hebben. Nu heb ik dus 21 kilo suiker voor 44000 shiling.
Ik ga nog bloem, theebladeren en bonen kopen. Ook krijgen ze allemaal een Waka Waka lamp, die werkt op zonnenenergie, of in ieder geval degene die geen stroom hebben :)
Dus het gaan enkel de allerarmste worden. Ook zal ik nog wat kleertjes die ik heb meegebracht toevoegen aan het pakket. Hiermee wacht ik todat ik ben begonnen met lesgeven.
Zodat ik de kinderen wat beter ken. Na de suikerkoop ben ik doorgegaan naar de Health Insurrance Office, om de zorgverzekeringen verder gedaan te krijgen.
Ik werd best snel geholpen en een mevrouw ging voor me uittypen (in engels) wat ik nodig had om dit te regelen. Maaaaaaar, (je voelde hem al aankomen) dit bleek alleen die van 50.400 shiling te zijn.
Oleeee, thanks voor het wachten en ik moet dus ergens anders zijn... Dat wordt morgen op naar het Dispensarium om daar de 10.000 te gaan regelen. Oh en, ze moesten pasfoto's hebben met een blauwe achtergrond.
Ik vind het dan wel weer mooi dat ik die zelf kan maken, zolang de achtergrond maar blauw is ;) Jep, heeeeeel logisch weer.
Helaas was Issa vandaag 'busy' dus ik kan m'n eten voor de gezinnen nog niet gaan kopen. De taxi had me na het bezoek aan het gezondheidskantoor weer teruggebracht naar Hostel en ik heb lekker geluncht met boterhammen met tomaat en avocado (made by Myreen)
Vanmiddag ga ik nog naar een voetbalwedstrijd van een project van een meisje in het Hostel (Louise, deens meisje) dus ik ben benieuwd!!
Haha, ik had me er niet veel van voorgesteld, maar het partijtje ging niet door omdat er gisteren was gevochten tijdens het oefenen.
Omdat er dus geen voetbal te zien was, zijn we naar de school gegaan waar de mensen hebben lesgegeven. Dat was echt zo super cute. Het is een opvangtehuis of hoe wij dat noemen meer een kostschool.
De kinderen slapen, eten, krijgen les en spelen daar. Het waren in totaal 62 kinderen die er waren. We hebben er enkel een paar gezien, ik weet niet waar de anderen waren. Maar het zag er best goed uit; ze hadden wc's en douches een keuken en borden om van te eten, een klaslokaal en schoolbord en er waren mensen aanwezig die voor de kinderen zorgden.
Het is aan de ene kant natuurlijk positief dat ze onderwijs en onderdak krijgen, maar aan de andere kant is het ook sneu dat ze van hun familie worden verwijderd, omdat zij dat gewoon niet kunnen betalen. Ook zijn er een paar kinderen die HIV positief zijn, dat is gewoon echt erg om te weten. Want er zijn wel medicijnen (die ze ook van de overheid krijgen, wauw) maar ze sterven meestal aan andere ziektes.
Omdat hun immuumsystem totaal is aangetast en ze niet gezond genoeg eten enzovoorts. Dus dat is hard, maar zo is het wel.
Toen we binnenkwamen werden we echt overwelmd door de kinderen, ieder kindje wilde je hand vasthouden en wilde een pictjur met mijn camera maken. Wat een schatjes, je wordt er meteen verliefd op.
Nadat we alles hadden gezien en gelachen hadden met de kinderen, gingen we weer terug. Ik had nog 5 tomaten 3 uien en een mango gekocht voor 900 shiling (45 cent)
Het kan hier allemaal! Toen moesten we natuurlijk nog terug.. Met de Dalha Dalha, dat is zeg maar te vergelijken met de grootte van een volkswagenbusje (I love)
maar dan vijfdehands ofzo. En dat ding toetert de hele weg dat hij eraan komt, want er zijn natuurlijk geen tijdschema's.
Toen was er ook nog een wegomlegging omdat ze de hoofdweg aan het repareren waren. De wegomlegging was zoiets als; laten we random een weg door een maïsveld maken en eroverheen rijden alsof er niks aan de hand is...
Dit duurde een halfuurtje. Toen stapten we uit op het Dalha Dalha station en gingen we terug per Bodha Bodha en ik zei natuurlijk pole pole (rustig aan) because it is my first time!
Meneer de motorrijder deed het keurig en het was echt vet om op zo'n ding te zitten achterop op een motor, serieus ik vond het geweldig!
Aardig gedropt voor het hostel voor 1500 (500 teveel betaald, maar weten we dat voor de volgende keer)
Terug bij het hostel was het al 18:30 en ik zou om 19:00 bij Lightness en haar man gaan eten. Issa kwam me ophalen en ik weet niet waar ze wonen, want het was pikdonker. Maar ook daar werd ik keurig gedropt.
Wat een huis, serieus, dit was het grootste huis dat ik gezien heb in Tanzania. Het was heel mooi en ik heb lekker gegeten bij Mrs en Mr Kaale.
We hadden veel besproken over mij en het project. Ik ga morgen dus de pakketen samenstellen.
Ook hebben ze een gebouw dat gebruikt gaat worden voor revalidatiecentrum. Hiervan staan de buitenste muren wel, maar de binnenste hebben een houten constructie mét termieten. Dus het gebouw zal niet heel lang overeind blijven als er geen stenen muren komen.
Hopelijk kunnen we dit ook regelen. Het bestellen van 6000 stenen duurt hier wel zo'n 4 wekenn...
Het was heel gezellig om met ze te praten en ze zetten zich ook echt super in voor het project! Morgen ga ik kijken naar het revalidatiehuis met meneer Kaale.
Na al deze indrukken ben ik weer zeer moe, dus ga ik m'n bedje maar eens opzoeken.
Kwaheri to you all!xxx
-
30 Juni 2015 - 18:47
Opa En Oma Van Gompel :
Hallo hier ben ik weer wat een verhaal heb je weer geschreven Myreen prachtig en zo mooi dat de vrouwen jouw zo lief vinden is heel begrijpelijk want jij komt met cadootjes voor hun kleine baby'tje zo te lezen heb je het heel erg naar je zin dat is maar goed ook want je kuntnog lang niet naar huis de mensen daar hebben je heel hard nodig om ze van alles te leren je hebt al weer heel wat gekocht voor de mensen daar maar die hebben het ook heel hard nodig nou zie je pas wat armoede is Myreen heb je lekker gegetenbij de mensen die jij kent van uit het ziekenhuis heel veel liefs van je opa en oma doei en tot weereens -
03 Juli 2015 - 22:42
Ome Gertjan:
Wow Myreen, wat leuk om dit hele verhaal te lezen. Het lijkt als ik dit lees dat ik dan ook gewoon in Tanzania ben.
Van kraamkliniek tot op de motor en dan lekker uiteten bij Lightness en man.
Ook al gaat het volgens jou niet snel genoeg maar met jouw drive zul je zien dat je na die 6 weken toch heel veel voor elkaar hebt gekregen.
De gebeurtenissen die je hebt meegemaakt en in verhaalvorm hebt geschreven, neem je toch maar weer mooi als bagage mee naar Nederland. Let wel op dat je op je terugreis niet meer dan 2x 23 kg aan bagage mee terug mag nemen (haha)
Het gaat je goed en het is een genot om je verhalen te lezen..
Groeten ome Gertjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley