Zorgvezekeringen

Helloo! Even een laat geschreven blog. Voor ons is het in ieder geval alweer bijna tijd om te gaan slapen. De dag begon vroeg rond een uurtje of zes. We hadden een Tuktuk gebeld om ons op te halen, maar die zou opeens een kwartier later zijn, omdat hij nog ergens anders was. Dus toen gingen we maar met de DalhaDalha naar het centrum om daar makkelijker een lege Tuktuk te vinden. Dat gaat voortaan best goed. Op school waren de kindern bezig met de blaadjes tussen het gras uit te halen. Sommigen staan erbij en kijken ernaar, sommigen zijn erg geinteresseerd in alles behalve hetgeen wat ze moeten doen, maar sommigen werken echt heel hard. Bovenal hebben ze er allemaal plezier in. Na de thee en de boterhammen, ging Myreen met twee leraren (geen idee waarom twee, maargoed) en een fotograaf, de huizen bezoeken waarin de kinderen wonen die we nog niet op school hadden gezien. Dit was echt heel sneu. De meesten van hen waren niet in staat om naar school te komen en hebben 24/7 zorg nodig. De fotograaf was echt onder de indruk van deze situaties en van de school. Hij had het nog nooit gezien en had niet door hoeveel zorg deze ouders dragen voor de kinderen. Hij vond het echt een heel mooi iets :) Het was goed om deze ronde te doen, zodat ik ook de nieuwe kinderen eens gezien heb. Ongeveer 5, die helaas niet naar school kunnen komen. Wat is het verschil tussen Nederland en Tanzania toch weer goed duidelijk. Mama was ondertussen op school en heeft met een klein groepje gerekend en gekleurd. Gelukkig heeft ze gisteren tot 10 leren tellen in het Swahili, want dat was vandaag erg handig. Mama denkt niet dat het voor alle vijf effectief was, maar de individuele aandacht die je op zo'n moment kunt geven, doet de kinderen wel goed. Ze zijn blij met een high five, compliment, of applaus. De moeder van het kindje Mirjam was een hele goede hulp! Ze is echt super goed met de kinderen en heeft engelengeduld. Geduld is een schone zaak, hebben wij hier geleerd. Na de lunch, mais met bonen. Dat tegen de verwachting in, echt lekker was. Gingen we met de mannelijke leraar zorgverzekeringen regelen. Er zit gelukkig wel wat meer power in hem, dan de gemiddelde Tanziniaan. Hij heeft echt een groot hart voor de kinderen en doet het echt allemaal met liefde. We gingen eerst naar het NHIF, dit zat in een groot gebouw met een lift. De leraar was niet bekend met een lift en vroeg aan ons of wij wisten hoe die werkte. Maar natuurlijk, het was voor hem een hele ervaring. :) Maar hij was erg fijn om mee te werken en deed veel vertaalwerk. Deze zorgvezekering kostte 25 euro per kind, per jaar. Maar we zijn nog bij een ander adresje gaan kijken (met onze tuktuk, lekker met z'n drieen in zo'n wagentje). Deze organisatie hebben we twee jaar geleden ook gebruikt. Micro iniative Health. Dit is een organisatie die als doel heeft, ook minder bedeelde mensen een zorgverzekering te kunnen bieden. Deze kosste 22 euro per kind, per jaar. Wat voor ons echt ongelofelijk weinig is, maar hier zo'n verschil kan maken. De kinderen van het project hebben namelijk meer zorg nodig dan ze nu kunnen krijgen. In het pakket vallen; medicijnen, ziekenhuisopname, bloedonderzoek, kleine operaties, therapie en rontgen. Deze tweede organisatie leek veel meer betrokken. Ze hebben zelfs de reports van afegelopen jaar, maar ze hadden m'n emailadres niet meer, dus konden ze me niet meer bereiken. Dus die heb ik nog tegoed!
Hele fijne betrokken man. We komen erop terug. Na dit middagvullend programma, zijn we wat gaan drinken met de leraar. Gezellig gepraat over vanalles en nog wat. Toen gingen we nog op jacht naar een mooie stof, voor een op maat gemaakt t-shirt voor Myreen. Uiteindelijk iets heel moois gevonden voor een niet te achterlijke prijs. Als ze eenmaal in de gaten hebben dat je iets wilt kopen, zijn er verschillende mensen die je wel naar winkels willen brengen of je dingen in de hand duwen.. We zijn tenslotte blank en dat staat hier nog steeds voor rijkdom. Want ze snappen niet, dat bij ons alles ook 10 keer zo duur is als hier. Nog een lange weg te gaan, maar al wel op weg. Daarna hebben we de stof naar het winkeltje gebracht die het op maat gingen maken. Dit is een iniatief om vrouwen onafhankelijk te maken. Ze maken echt hele leuke dingen. Toen zijn we terug naar huis gewandeld en hebben even lekker het stof van ons afgespoeld. Even frisse kleding aan en op zoek naar een plekje om te eten. Dit werd onze favoriet; Milan's. In het hotel dineren we niet meer, omdat dit een paar dagen geleden echt niet lekker was. Toen weer terug naar huis en lekker in bed. Social media checken en zo lekker slapen, het zijn lange dagen! Na de vakantie maar eens goed bijslapen. We maken zoveel mee, dat we het waarschijnlijk pas helemaal beseffen als we weer terug zijn. De zorgverzekeringen gaan zeker lukken! Daar hebben we na vandaag wel vertrouwen in. Dankjewel voor de lieve donaties, ze komen heel goed terecht! xx