In actie

IBy diii mama (aka mama maria): in onze wekker zat vandaag een 5. Dus we moesten vroeg onder de koude douche, aangezien de electriciteit was uitgevallen. Het ontbijt was ook een beetje verlaat, maargoed. Uiteindelijk arriveerden we op school, met een overvolle DalhaDalha, waar we bekant uitvielen. De leerkracht was al aanwezig, evenals de meeste kinderen. Het was nog voor 8 uur, ze waren blaadjes aan het rapen en aan het schommelen. De vrouwelijke leerkrachten arriveerden rond een uur of half 9. Ons is nog steeds onduidelijk waarin het verschil zit, ze krijgen allemaal net zoveel betaald. Zou het dan toch betrokkenheid zijn? Er was een kleine miscommunicatie over het vervoer naar het Municipal (gemeentelijk hoofd). Dus we waren weer wat later. Myreen haakte hier af en ging terug naar het hotel, want zij was heel erg moe en warm. Ik ging verder met Issa en de leraar. Eenmaal aangekomen daar, bij de directeur van het Municipal, bleek hij al in een meeting te zitten en moesten we wachten. Ondertussen ging ik met de leerkracht op zoek naar Nuru. Weer terug bij de directeur bleek hij weer een belangrijke meeting te hebben. Henny heeft hem ondertussen wel gesproken. Het is dat het hier de cultuur is om even te melden dat je in het land bent, maar veel waarde heeft zo'n gesprek niet. Daarna gingen we nog naar een andere hoge piet, deze arrangeerde een meeting met de baas van de gezondheidszorg. Hij zou ons kunnen helpen, met het versnellen van de zorgverzekeringen. Dus op naar een ander gebouw. Er moest daar natuurlijk ook weer gewacht worden, maar dankzij Nuru konden we voorrang krijgen voor een meeting, ons voorgesteld en uitgelegd wat we kwamen doen. Er werd een andere ambtenaar bijgehaald, hij vertelde ons wat we nodig zouden hebben om het rond te krijgen. We legden uit dat sommige kinderen geen vader of moeder meer hebben. De vader verlaat vaak het gezin als er een gehandicapt kind is geboren. Ook zijn er verstandelijk gehandicapte moeders die kinderen krijgen en niet weten wie de vader is. We vroegen dus om een uitzondering. We legden uit dat we de volgende dag een oudermeeting zouden hebben, waarin we de ouders zouden vragen, om een geboortebewijs te overleggen of iets soortgelijks. De ambtenaar van gezondheidszorg beloofde dat het iemand zou sturen naar de meeting, om het de ouders uit te leggen, om te kijken welke uitzonderingen noodzakelijk zijn. Ook is het nog een klein dingetje dat de leeftijd van de kinderen tussen de 5 en 45 valt (dus niet onder 18; het kindertarief). Hiervoor vragen we dus ook een uitzondering, na uitgelegd te hebben dat alle kinderen functioneren op het niveau van een 5 tot 9jarig kind. Hij zou kijken wat hij zou kunnen doen. We besloten om eerst de telefoonnummers van de ouders die we hadden, te bellen. Ofja, Nasoro dat te laten doen aangezien Swahili de enige taal is die de ouders spreken. Onderweg naar Jacob en Shara, belde Lightness, een van de bestuursleden van het project en vroeg of ze kort met ons kon spreken. dus maatke we rechtsomkeer, om een kopje koffie te drinken. Dit 'even' werd natuurlijk een uur. Toen op naar Jacob en Shara voor een super lekkere lunch. Nog wat meer ouders gebeld en uiteindelijk hielden we er 8 over die onbereikbaar waren, of van wie geen correct nummer bekend was. Dus met Issa op weg naar die ouders, om ze uit te nodigen voor de meeting morgen en de vraag hun geboortebewijs mee te nemen. Deze bijeenkomst gaat gepaard met een lunch. Dit is de eigenlijke reden waarom de ouders komen, maargoed, ze komen (hopelijk). Onderweg hadden we nog 3 telefoonnummers verkregen. De rest hebben we via een huisbezoek uitgenodigd. De lunch van morgen besproken, dat eigenlijk bonen met mais zou zijn. Maar dat is dus blijkbaar ongepast om voor te schotelen aan mensen die je uitnodigd. De besloten we om Pilau te maken, wat hier wordt gezien als een luxe lunch. Wel zonder maag en organen deze keer.. Want dit treken de muzungus niet. Issa zal morgen de boodschappen gaan halen voor de lunch morgen op de markt. Toen was het wel weer eens tijd om naar huis te gaan. Het was alweer een uurtje of half 6. Lange dagen.. Maar hopelijk met resultaat. Mocht het voordat we gaan niet geregeld zijn, nemen Henny en Nuru het over en komt het zeker goed! Voor het tweede jaar zullen we voorwaarden gaan stellen (minimaal drie keer per week naar het project, gecontroleerd door aanwezigheidslijsten).Dit is ook een van de dingen die we besproken hebben met de leraren dat we het belangrijk vinden dat ouders gebeld worden, als kinderen niet in het project zijn. Om te achterhalen wat de reden is en daarvoor een mogelijke oplossing te vinden. Je ziet dat het voor sommige ontlasting is dat kinderen even weg zijn. Andere ouders stimuleren dit niet. Verder hebben we vandaag gemerkt dat vooruit denken en flexibel zijn erg moeilijk is, hier in Tanzania. Het omruilen van het eten kan niet, een bak lego in een ander lokaal gebruiken is verboden, een hulp die vlakbij twee kinderen woont, die niet zelfstandig naar het project kunnen komen, bedenkt niet uit zichzelf, dat hij deze kinderen tevoet mee zou kunnen nemen. Als het hem voorgesteld wordt, reageert hij enthausiast. Al met al zijn er veranderingen, maar er is nog zoveel meer mogeljk. Geleerd hebben we, dat veranderingen tijd vragen en dat is in ons Westers brein nog erg moeilijk. Myreen heeft niet veel boeiends uitgespookt vandaag. Behalve dat aan haar de liefde werd verklaart door een vreemdeling, ze heeft hem vakkundig afgepoeierd. Ook nog enkele woorden swahili geleerd, boekje gelezen en niet teveel gedaan. Hopelijk morgen mee danoontje poweeeeerrrrr. Nu lekker diner hier in het hotel en vanaf vrijdag zullen we logeren bij Shara en Jacob.