Oudermeeting

Dit was gisteren, maar het was een drukke dag, dus daarom een dagje later..
Vroege ochtend, zoals altijd. Vandaag een warme douche met muggenbulten! De muggen houden van muzungus, dus ik heb een hele collectie bulten verzameld. We gingen naar het Project, want we moesten er vroeg zijn! Gisteren was namelijk een oudermeeting besproken. Ze zouden om half 10 komen, maar sommigen waren er al om 8 uur. Enkel Nusuro was er van de leraren en de hulpen (die zijn er altijd!). Yvonne had een examen, dat heel de dag duurde. Olivia had ook van allerlei problemen en was de halve dag afwezig. De ouders wachtten geduldig op een stoel, op een rij, kijkend naar spelende kinderen. Omdat Henny en de leerkracht nog frisdrank moesten halen, waren mama en ik, samen met de hulpen (die het eten aan het voorbereiden waren) de hulpen. We hebben zo’n 2 uur lang gevoetbald, overgegooid, geschommeld, gerend en ‘ orde’ gehouden. Toen kwamen ze gelukkig terug en kreeg iedereen een flesje drinken. Een opener was niet aanwezig, dus Sanctus haalde die ergens vandaan. De stroom was ook al lange tijd niet betaald door de overheid, dus hadden we geen stroom voor muziek. Dit werd opgelost met een lijntje van de overburen. Rond een uur of 11 begon de meeting. Issa had ondertussen koekjes gehaald en de mensen van Social Welfare en de ambtenaar opgehaald. Zij gingen hun verhaal doen (oftewel ons verhaal, in het Swahili). Dit deden ze heel goed en de ouders waren erg blij, maar tegelijkertijd ook beschaamd. We vroegen wat het probleem was, om niet op school te komen. Dit bleek vaak een vervoersprobleem te zijn. Sommige families wonen erg ver weg en sommige kinderen raken de weg kwijt als ze alleen naar school lopen. Dit willen we erg graag oplossen doormiddel van een TukTuk, maar hiervoor moet eerst een goede sponser gezocht worden die dit wil financieren. Een Tuktuk kost ongeveer 3000 euro. Tel daarbij de brandstof, repartiekosten, verzekering en bestuurder. Het lijkt zo simpel; koop een TukTuk en probleem opgelost. Helaas gaat dat hier niet zo makkelijk en is het project afhankelijk van giften. De ambtenaar heeft met de ouders de formulieren ingevuld. Er werd Pilau gekookt voor de ouders en kinderen, dit is een feestmaaltijd. Alles moet heel erg fijn gesneden worden (kwam mama achter). Lekker veel knoflook en kool, uitjes, tomaten, groenten rijst en vlees. Het was erg lekker, voor ons de vegetarische variant. De maag van de koe wordt in dit gerecht ook meegenomen. De ouders hebben ervan genoten en zo ook de kinderen. Het was alweer 3 uur voordat we klaar waren. Toen gingen we nog gedag zeggen tegen Don Bosco, een priesterschool, zij zitten over de hele wereld en leiden broeders en zusters op. Dit was echt een walhalla, op steenworp aftand van het project. Alles lag in het hard, geen stof, geverfde emmers waarin de planten stonden, stoelen, banken, bleomen, tafeltjes een kleine boerderij, wasruimte, tv-kamer. Het was er allemaal. We werden rongeleid door ene hele vriendelijke broeder. Helaas was de hoofdbroeder niet aanwezig. Dus we moeten een andere dag terugkomen. Het zou mooi zijn als er een samenwerking zou kunnen komen tussen Don Bosco en het project. Hier zouden we de dagactiviteiten geweldig kunnen vormgeven. Sanctus, Issa, Nusoro en Henny gingen nog even kijken wat de Badijaj (tuktuk) zou moeten kosten en waar deze te halen valt. Mama en ik gingen terug naar het Hotel. Rond een uur of 7 gingen we nog uiteten met het hoofd van Welfare, Sanctus, Henny en wij. Dit weer bij Peppers, om een goede afloop te vieren. Hierna werden we thuisgebracht en doken we snel ons bed in (lees; klimt Myreen trap van stapelbed op, met treden die een halve meter uiteen zitten). Gegroet lieve vrienden en familie. Tot snel. De tijd vliegt evenals de muggen in onze hut. Sleep well!